The Legend of St George and the Dragon ~ Edward Burne-Jones (1865-67)
Ο μεγάλος Προ-Ραφαηλίτης ζωγράφος Έντουαρντ Μπερν-Τζόουνς (1833-1898) μέσα από πληθώρα διάσημων ρομαντικών και ηρωικών έργων, αφιέρωσε και μιά σειρά επτά πινάκων για να απεικονίσει τον Θρύλο του Αγίου Γεωργίου και του Δράκοντα, όπως είχε αποδοθεί σε μεσαιωνικά διηγήματα. Αυτοί οι επτά πίνακες έχουν διασπαρεί σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές ανά τον κόσμο δίνοντας την ευκαιρία στους θεατές να θαυμάσουν μόνο ελάχιστα στιγμιότυπα του συνόλου τη φορά.
⊗ Στον πρώτο πίνακα βλέπουμε την πριγκίπισσα να διαβάζει ανέμελη, περιτριγυρισμένη από άνθη σε έναν κήπο. ⊗ Στον επόμενο ο βασιλιάς δέχεται με προβληματισμό το αίτημα των υπηκόων του. ⊗ Ο τρίτος πίνακας είναι η κλήρωση κατά την οποία επιλέγεται η κόρη του βασιλιά. Η μοίρα της προδιαγράφεται από τα θλιμμένα πρόσωπα των άλλων κοριτσιών αλλά και του πλήθους από κάτω. Προμήνυμα επίσης είναι και το αναλόγιο με μορφή δράκου. ⊗ Ο τέταρτος πίνακας μας δίνει το όνομα της κόρης, Σάμπρα (Sabra), η οποία ακολουθεί στρατιώτη εκτός των τειχών της πόλης. Η συνοδεία της είναι επίσης λευκοντυμένες κοπέλες που κρατούν αναμμένες λαμπάδες και σε απόσταση γυναίκες παρακολουθούν την πομπή. ⊗ Το πέμπτο στιγμιότυπο είναι η πριγκίπισσα δεμένη σε δέντρο. Έχει γύρει προς τα εμπρός και στηρίζεται για να μην πέσει, ρίχνει το θλιμμένο βλέμμα της στο έδαφος, ενώ η συνοδεία των κοριτσιών με τις λαμπάδες αποχωρεί και την αφήνει μόνη. Μέχρις εδώ ο Μπερν-Τζόουνς δίνει μια ήρεμη και ρομαντική χροιά στην τραγική ιστορία του βασιλιά ο οποίος αναγκάζεται να δεχθεί την κλήρωση της κόρης του ως θυσία στον δράκοντα. ⊗ Στον έκτο πίνακα έχουμε την εμφάνιση του Αγίου Γεωργίου και του Δράκοντα όπου λαμβάνει χώρα η μάχη. Ο ζωγράφος μας δίνει την στιγμή που ο Άγιος φονεύει τον Δράκοντα με το σπαθί του, αφήνει όμως να εννοηθεί τι έχει προηγηθεί καθώς το ερπετό έχει ήδη τρυπηθεί στην κοιλιά από το κοντάρι του Αγίου Γεωργίου και μάλιστα τμήματά του βρίσκονται σπασμένα στο έδαφος. Ακριβώς δίπλα διακρίνουμε ένα ανθρώπινο κρανίο προηγούμενου θύματος του Δράκοντος. ⊗ Ο τελευταίος πίνακας είναι η επιστροφή της πριγκίπισσας συνοδευόμενη από τον Άγιο Γεώργιο με τον κόσμο να τους προϋπαντεί με μουσική και λουλούδια.
Ο Μπερν-Τζόουνς απέδωσε ξανά τον Άγιο Γεώργιο, μερικά χρόνια αργότερα. Σε αυτόν τον πίνακα ο Άγιος στέκεται νικηφόρος μπροστά από τον φονευμένο δράκο, με σχεδόν πλήρη πολεμική εξάρτυση η οποία παραπέμπει στον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα (14ος-16ος αι.). Στηρίζεται ελαφρά σε κοντάρι και η ασπίδα του, η οποία είναι περασμένη από τους ώμους και κρέμεται χαλαρά εμπρός του, φέρει παράσταση κοπέλας που παλεύει να σωθεί από δράκοντα. Όπως και στους προηγούμενους πίνακες, η παρουσία του Αγίου συνοδεύεται από κόκκινο μανδύα που ανεμίζει γύρω του. Η έκφρασή του έχει την χαρακτηριστική γλυκιά ηρεμία των πρωταγωνιστών του ζωγράφου.
Τὸ παρὸν ἀναδημοσιεύθηκε στὸ Χείλων καὶ σχολίασε:
Μία ενδιαφέρουσα εικαστική αναφορά στον Μεγαλομάρτυρα & Τροπαιοφόρο
Μοῦ ἀρέσειἌρεσε στοὺς 2 ἄνθρωποι